ანა კალანდაძე თქვი, ჭიამარია! ვარდთ შემოუნახავთ წვეთები წვიმის, გზაც ნაწვიმარია... მე ვთბები მზეზე, ვით უდაბნოს მწირი, და ჭიამარიას ვუმზერ ჩემს მუხლებზე დაჩოქილს მუხლებით, ყვავილის სადარს... რატომ არ დასველდი, თუ წვიმდა წუხელი, გეძინა სადა? თქვი, ჭიამარია, სით მიგიხარია? თქვი ჭიამარია! ვარდთ შემოუნახავთ წვეთები წვიმის, გზაც ნაწვიმარია... დავდივარ ბაღში, ვით უდაბნოს მწირი, და ჭიამარია, ვინ იცის, სად არის?..

ნიკო ლორთქიფანიძე – “იყიდება საქართველო” იყიდება საქართველო. მინდორ-ველით, მთა-გორით, ტყით, ვენახით, სათესით; წარსულის ისტორიით, მომავალი სვე-ბედით; მშვენიერის ენით; ნაქარგი ფარჩა-ხავერდით; ვაჟკაცურის ხასიათით, სტუმართ-მოყვარეობით; დიდებულის სანახაობით, წმინდა ჰაერით; ნაამაგევი სახლით და კარით; ჩუქურთმიანი მონასტრებით და ეკლესიაბით; მჩქეფარე ნაკადულებით; ლურჯის ზღვით; მოწმენდილ-მოკაშკაშებული ცით; ერით, ბერით; თვალწარმტაც ბანოვანთა გუნდებით; გონებაგახსნილ ვაჟებით; მალხაზი ბავშვებით; ვერცხლისფერ თმით შემოსილ პატივსადებ მოხუცებით. იყიდება საქართველო დედით და მამით, შვილით და ძირით, ძმით, დით, ცოლით და ნათესავ-მოყვრებით. ჰყიდის ყველა: თავადი, მღვდელი, ვაჭარი, ავაზაკი, დიდი და პატარა, ჭკვიანი და სულელი, ლოთი და პირაკრული. იყიდება ყველგან: ქუჩაში და სახლში, თეატრში და სასამართლოში, სასწავლებელში, სატუსაღოში, ეტლში, მატარებელში, დილით და ღამით, სიცხეში და სიცივეში, დარში და ავდარში. იყიდება ერთიანად: შავი ზღვიდან კასპიის ზღვამდე და ოსეთიდან სპარსეთამდე. იყიდება ნაწილ-ნაწილ: კახეთი და იმე

აღარც შიში დამრჩა, აღარც მწუხარება, ღამის ავბედითი ლანდების, ქვეყნად ყველაფერი მაინც ისე ხდება, როგორც ნება არის გამჩენის... დროთა უკვდავება ჩვენ არ გვიწერია, წარსულს შემოვრჩებით ობივით, ხრამში ჩაჩეხილი სული აკივლდება, სიკვდილს დააცხრება ორბივით... ვიღაც უკვდავების ლექსებს წაგვიკოთხავს, რწმენას სანთლებივით დაგვინთებს, ჩვენი იმედები მარად იარსებებს, სხვა, სხვა იმედებით დაიწყებს... აღარც სევდიანი გული გამითენებს სიზმრებს უსასრულოდ ნაღვლიანს, ჩვენი შეხვედრა და ჩვენი დასასრული მხოლოდ ბედისწერის ბრალია... მაგრამ მწუხარება ისე გავისრუმრე, რომ ვერ დამაჩოქეს ვნებებმა, თუკი წასვლა გინდა რისთვის შეგაჩერო, სიცოცხლე უშენოდაც გრძელდება.